Δύο δουλειές και διακοπές γιοκ για τους Γερμανούς

 Αλλοι Γερμανοί αναγκάζονται να δουλεύουν σε δύο δουλειές, άλλοι σε μία, αλλά χωρίς ασφάλιση...

Του ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΒΑΚΑ/enet.gr

Ομύθος του «γερμανικού θαύματος», όπου η ισχυρή οικονομία ωφελεί όλους τους πολίτες, δεν αντέχει απέναντι στα στοιχεία που δημοσιεύονται τακτικά. Με τους ονομαστικούς μισθούς παγωμένους επί μια δεκαετία, το πραγματικό (μετά τον πληθωρισμό) διαθέσιμο εισόδημα των Γερμανών έχει μειωθεί σημαντικά.

 Ενώ την άνοιξη είχε δημοσιευθεί επίσημη κυβερνητική έκθεση που προειδοποιούσε ότι περίπου 30% των Γερμανών βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας, νέες στατιστικές δείχνουν τις κοινωνικές επιπτώσεις που έχει η ανέχεια.

Ενα στα τέσσερα γερμανικά νοικοκυριά (25%) δεν έχει φέτος την οικονομική δυνατότητα να κάνει διακοπές ούτε καν για μια εβδομάδα, σύμφωνα με έρευνα που έκανε το Ομοσπονδιακό Στατιστικό Γραφείο (Destatis). Το πρόβλημα είναι σαφώς μεγαλύτερο για τις μονογονεϊκές οικογένειες, των οποίων το 47% δεν έχει χρήματα για διακοπές. Στις οικογένειες με δύο γονείς -κατά κανόνα αμφότερους εργαζομένους- και τουλάχιστον ένα παιδί, το ποσοστό εκείνων που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές λόγω έλλειψης χρημάτων ξεπερνά το 20%.

Αλλη έρευνα, της εργατολόγου, βουλευτού της Αριστεράς (Die Linke) Σαμπίνε Τσίμερμαν, δείχνει ότι 2,66 εκατ. εργαζόμενοι (σε κανονικές θέσεις εργασίας, με υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών) δεν τα βγάζουν πέρα με το μισθό τους. Αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλειά, αυτό που στη Γερμανία αποκαλείται Minijob και δεν συνεπάγεται υποχρέωση ασφάλισης ακόμη και για όποιον δεν έχει κανονική θέση εργασίας. Μέσα στην τελευταία δεκαετία το ποσοστό τους υπερδιπλασιάστηκε, από 4,3% το 2003 σε 9,1% στο τέλος του 2012.

Σύμφωνα με την τελευταία επίσημη στατιστική, πάνω από 4 εκατ. πολίτες στη Γερμανία αναγκάζονται να κάνουν μόνο τέτοιες δουλειές, χωρίς ασφάλιση υγείας ή σύνταξης και είναι υποχρεωμένοι να προσφεύγουν σε κοινωνικά επιδόματα για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, όπως το νοίκι, το ρεύμα και η θέρμανση. Η πολιτική αυτή της γερμανικής κυβέρνησης έχει προκαλέσει πολλά αρνητικά σχόλια, όχι μόνον επειδή καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε φτώχεια, αλλά και επειδή αποτελεί έμμεση επιδότηση των γερμανικών επιχειρήσεων που εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό, αποφεύγοντας τις εισφορές.