Ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστικό μέτωπο για την υπέρβαση της κρίσης

 Όχημα η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών

Δήλωση του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γιώργου Παπαστάμκου

Τρία έτη μετά την εμφάνιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η Ευρωζώνη, με επίκεντρο τις νότιες χώρες, εξακολουθεί να δοκιμάζεται με όρους βαθιάς κρίσης. Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο λιτότητα-ύφεση, νέα μέτρα λιτότητας-νέα ύφεση  συνιστά το αγωνιώδες και επείγον αίτημα των λαών που πλήττονται από την κρίση.

Η παρατεινόμενη κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κρίση της οικονομικής αντίληψης, της οικονομικής συνταγής. Η ηγεσία της ΕΕ πρέπει να απαλλαγεί από τον θεσμικό και πολιτικό της εγωισμό και να αλλάξει πορεία.

Οι μονωδίες των ηγεσιών μερίδας των πολιτικών δυνάμεων που αναδείχθηκαν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές υπό τη μορφή επιστολών με αποδέκτες τους εκπροσώπους υπερεθνικών θεσμικών εταίρων μας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ), καίτοι εμπνεόμενες από "ριζοσπαστισμό", διακρίνονται για τον παρωχημένο και εκ των προτέρων ατελέσφορο χαρακτήρα τους, με προφανές το πρόσκαιρο επικοινωνιακό όφελος.

Οι κοινωνίες των πολιτών του ευρωπαϊκού οικονομικού Νότου δύνανται να συνενώσουν τη φωνή τους και, ικανοποιώντας τις τυπικές προϋποθέσεις για την υποβολή μιας Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών, να αναλάβουν προ-νομοθετική δράση. Αντικείμενο μίας τέτοιας Πρωτοβουλίας θα μπορούσε να είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδίως των νέων, και η ενίσχυση της οικονομικής μεγέθυνσης μέσω της εφαρμογής στοχευμένων και αποτελεσματικών πολιτικών ενός κοινού ενωσιακού βηματισμού και αλληλεγγύης.

Έχει καταστεί πλέον σαφές ότι η εκ των άνω μετεξέλιξη της ΕΕ έχει αγγίξει τα όριά της.

Η θέσμιση της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών (ΕΠΠ) από 1ης Απρίλιου, έχει προσδώσει στον νομοπαραγωγικό μηχανισμό της Ένωσης μια πρόσθετη κινητήριο δύναμη πέραν των πρωτοβουλιών των θεσμικών οργάνων της. Το Ενωσιακό πρότυπο διακυβέρνησης ανταποκρίνεται, έστω και με καθυστέρηση, στο αίτημα για ενεργό συμμετοχή των Ευρωπαίων Πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ο καταπονημένος, λόγω των συστημικών, λειτουργικών και πολιτικών αδυναμιών της κοινής υπερεθνικής κατασκευής, φέρων οργανισμός του Ενωσιακού οικοδομήματος έχει ανάγκη από την "εκ των κάτω προς τα άνω" ενίσχυσή του.